قیمت گذاری افراد 2
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
«طُوبَى ... وَ قَنِعَ بِالْکَفَافِ وَ رَضِیَ عَنِ اللَّهِ» (نهج البلاغه حکمت 44)
« خوشا به حال کسى که... به مقدار کفایت قانع گردد، و از خدا راضى باشد »

توضیح قطره ای:
امام علیه السلام در این سخن پُر معنا می¬فرماید: « خوشا به حال کسى که به مقدار کفایت قانع گردد، و از خدا راضى باشد ».
منظور از قانع بودن به مقدار کفایت این است که حداقل لازم را داشته باشد، زیرا بالاتر از آن مسئولیت آور و کمتر از آن ذلت آور است.
قانع بودن به مقدار کفایت به قدری اهمیت دارد که در حدیث معروفی از پیامبر گرامی اسلام (ص) نقل شده که با یارانش از بیابانی می گذشت، چوپانی در آنجا بود، حضرت برای رفع عطش یا برای نیاز به غذا مقداری شیر از او طلب کرد (البته در برابر وجه) و او بخل ورزید و گفت: آنچه از شیر در پستان و یا در ظرف هاست همه برای صبحانه و شام قبیله است و به دیگری نمی رسد. پیامبر در حق او دعا کرد: خداوندا مال و فرزندانش را افزایش ده.
بعداً به چوپان دیگری رسید و همین درخواست را نمود. چوپان نه تنها شیری را که در ظرف داشت بلکه آنچه در پستان گوسفند بود را نیز دوشید و به عنوان هدیه، با احترام به نزد پیامبر آورد و به آن حضرت تقدیم کرد. پیامبر در حق او چنین دعا کرد: «اللّهمّ ارزقه الکفاف» «خداوندا به حد کفاف به او مرحمت کن». بعضی از یاران تعجب کردند که چگونه در حق آن بخیل پیغمبر اکرم دعا برای افزایش مال و فرزند کرد ولی دربارة این مؤمن سخاوتمند دعایی کمتر از آن فرمود. سئوال کردند و پیامبر در جواب فرمود: «إنَّ مَا قَلَّ وَ کَفَی خَیرٌ مِمّا کَثُرَ وَ ألهَی» «مقدار کمی که برای زندگانی انسان کافی باشد بهتر از مقدار فراوانی است که آدمی را از خدا غافل سازد.» (کافی ج2، ص140، ح4)
منظور از رضایت پروردگار در سخن حضرت، همان رضایت از مقدرات خداست چه مطابق با میل انسان باشد و چه بر خلاف میل او؛ همان گونه که در حدیثی از امام صادق علیه السلام می خوانیم: «رَأسُ طاعَةِ اللّه ِ الصَّبرُ و الرِّضا عنِ اللّه ِ فیما أحَبَّ العَبدُ أو کَرِهَ ، و لا یَرضى عَبدٌ عنِ اللّه ِ فیما أحَبَّ أو کَرِهَ إلاّ کانَ خیراً لَهُ فیما أحَبَّ أو کَرِهَ»  (کافی ج2، ص60، ح1) « شکیبایى و خشنودى نسبت به آنچه خدا مى کند، خواه خوشایند بنده باشد یا نه، در رأس عبادت خداست. و هیچ بنده اى، در پیشامدهاى خوشایند و ناخوشایند از خدا خشنود نباشد، مگر این که آن برایش بهتر باشد.».