روش برخورد با دنیا

امیرالمؤمنین على علیه السلام:
«إِنَّ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ-  وَ سَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ-  فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَ تَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَ عَادَاهَا » (نهج البلاغه حکمت 103 )
«دنیاى (حرام) و آخرت، دو دشمن متفاوت، و دو راه جداى از یکدیگرند، پس کسى که دنیا پرست باشد و به آن عشق ورزد، به آخرت کینه ورزد و با آن دشمنى خواهد کرد»

توضیحی اندک:
امام علی علیه السلام در این بخش از سخن به اصلی کلی دربارة دنیا و آخرت اشاره می کند.
و برای معنا و مفهوم دنیا در این سخن سه احتمال می تواند باشد:
1-    منظور دنیایی است که از طریق حرام و اموال نامشروع و مقامات غاصبانه به دست آید که مسیر آن از مسیر آخرت قطعاً جداست.
2-    منظور از دنیا، دنیایی است که هدف باشد نه وسیله برای آخرت، زیرا اگر دنیا هدف اصلی انسان شد، آخرت به فراموشی سپرده می شود، اما اگر دنیا را به عنوان مزرعه یا پل و گذرگاه و وسیله ای برای رسیدن به آخرت قرار دهد نه تنها دشمنی با آن ندارد، بلکه به یقین آن را تقویت خواهد کرد.
3-    منظور از دنیا، دنیا پُر زرق و برق و تجملاتی است که وقتی انسان در آن غرق شد، هر چند از طریق حلال به دست آمده باشد آخرت به دست فراموشی سپرده خواهد شد.
از پیامبر گرامی اسلام نقل شده است که فرمودند: « إِنَّ فِی طَلَبِ الدُّنْیَا إِضْرَاراً بِالْآخِرَهِ وَفِی طَلَبِ الْآخِرَهِ إِضْرَاراً بِالدُّنْیَا فَأَضِرُّوا بِالدُّنْیَا فَإِنَّهَا أَحَقُّ بِالْإِضْرَار» (بحارالانوار، ج70، ص61، ح30) « طلب دنیا به آخرت انسان زیان مى‏رساند و طلب آخرت به دنیا ضرر مى‏زند، بنابراین ضرر دنیا را بپذیرید که سزاوارتر به زیان است».
امیر مؤمنان علیه السلام فرمود: «إنْ جَعَلْتَ دینَکَ‏ تَبَعاً لِدُنْیاکَ أهْلَکْتَ دینَکَ وَدُنْیاکَ وَکُنْتَ فِی الْآخِرَهِ مِنَ الْخاسِرینَ» (غررالحکم، ح2220) «اگر دین خود را تابع دنیاى خود قرار دهى، دین دنیایت را تباه کرده و در آخرت از زیان‏کاران خواهى بود و اگر دنیاى خود را تابع دینت قرار دهى هم دینت را به دست آورده‏اى و هم دنیایت را و در آخرت از رستگاران هستى».

asereshteh@