ره آورد عفّت
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
«الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ» (نهج البلاغه حکمت 68 )
«عفّت ورزیدن زینت فقر است».

توضیحی قطره ای:
امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه اش از زینت فقر سخن مى گوید و مى فرماید: «خویشتن دارى و عفت، زینت فقر است»
فقیر در معرض آفات مختلفى قرار دارد:
1- اظهار حاجت توأم با ذلت، 2- دست بردن به سوى اموال حرام، 3- ناسپاسى در برابر خداوند و مانند اینها.
بنابراین عفّت به معناى خویشتن دارى، زینت فقر است، و عفّت دارای دو معناى عام و معناى خاص است:
 معناى خاص: پاکدامنى در مقابل آلودگى هاى جنسى
معناى عام: هرگونه خویشتن دارى در برابر گناه و کارهاى زشت و پست است.
در حدیث دیگرى از امام (علیه السلام) در غررالحکم مى خوانیم: «مَنْ عَفَّ خَفَّ وِزْرُهُ وَعَظُمَ عِنْدَاللّهِ قَدْرُهُ» «آن کس که عفاف پیشه کند بار گناهش سبک و قدر و مقامش در پشگاه خدا افزون مى شود».

asereshteh@