ره آورد شکرگزاری
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
«وَ الشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَى» (نهج البلاغه حکمت 68)
« شکرگزارى زینت بى‏نیازى است».

توضیحی قطره ای:
امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه اش از زینت غنا سخن مى گوید و مى فرماید: «شکرگزارى زینت غناست»
اما در مورد غنا که بهترین زینت شکرگزارى است؛ نه تنها شکر لفظى بلکه شکر عملى بسیار مهم است. اغنیا و ثروتمندانى که شکر عملى به جا مى آورند، به نیازمندان کمک مى کنند، در کارهاى خیر و عام المنفعه سرمایه گذارى مى نمایند، به آنها که وام مى خواهند وام مى دهند و حتى به کسانى که محتاجند و روى سؤال ندارند به طور پنهانى کمک مى کنند آنها برترین زینت را در زندگى براى خود فراهم کرده اند، در پیشگاه خدا آبرومندند و در برابر خلق خدا نیز داراى شخصیت و آبرو و چه زینتى از این بالاتر.
رسول خدا(صلى الله علیه وآله)» فرمود: «مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْد بَابَ شُکْر فَخَزَنَ عَنْهُ بَابَ الزِّیَادَةِ» (اصول کافی ج2 ص 94 ح2) «خدا درِ شکرگزارى را به روى کسى نگشود که زیادى نعمت را از او باز دارد».
اما اگر غنىّ راه طغیان پیش گیرد، در کمک به دیگران بخل بورزد، آلوده شهوات و عیش و نوش گردد، در نظر همه زشت و منفور خواهد شد.
البته همه باید شکر نعمت هاى خدا را به جا آورند؛ ولى این کار براى آنها که مشمول نعمت بیشترى هستند زیبنده تر، بلکه لازم تر است.

asereshteh@