توجه به خانواده
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
« وَلاَ یکُنْ أَهْلُکَ أَشْقَی الْخَلْقِ بِکَ » (نهج البلاغه نامه 31 )
« مبادا خانواده ات به سبب تو بدبخت ترین مردمان باشند »

توضیح قطره ای:
امام(علیه السلام) در یکی از توصیه های خود در این نامه مى فرماید: «نباید خانواده (خاندان) تو بدبخت ترین و ناراحت ترین افراد نسبت به تو باشند».
حضرت در این توصیه اشاره دارد به اینکه نباید با خانواده چنان بدرفتاری کنی که با تو مخالف شوند آن چنان که تمنای مرگ تو و زوال نعمت تو را داشته باشند.
در تفسیر این جمله این احتمال نیز وجود دارد که نباید همة توجه خود را به دوستان و افراد مورد علاقة خویش داشته باشی و از خانواده ات غافل شوی و آنها در درد و رنج و بدبختی زندگی کنند.
کم نیستند کسانی که بیشترین وقت خود را با دوستان و یاران می گذرانند و عیش و نوش هایشان با آنهاست و کمک ها و محبت هایشان متوجه آنان؛ ولی خانواده های آنها از نظر زندگی یا از نظر محبّت و صفا و صمیمت در زندگی در محرومیت شدید هستند.
در حدیثی از امام رضا علیه السلام می خوانیم: « یَنْبَغی لِلرَّجُلِ اَنْ یُوَسِّعَ عَلی عِیالِهِ لِئَلاَّ یَتَمَنّوا مَوْتَه» (من لایحضره الفقیه، ج 2، ص 68) «سزاوار است (هرگاه انسان نعمتی پیدا کرد) خانواده خود را در رفاه قرار دهد مبادا (تضییق بر آنها سبب شود که) آرزوی مرگ او را کنند».

 

asereshteh@