جانم را بِسِتان! پیش از آنکه ...

امام علی علیه السلام، در دعایی بسیار عجیب می فرماید:
«اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِی أَوَّلَ کَرِیمَة تَنْتَزِعُهَا مِنْ کَرَائِمِی» (خطبه/215)
«خداوندا! نخستین موهبت از مواهب خویش را که از من می گیری، جان من قرار ده».

توضیح قطره ای:
خدایا کاری کن که از چیزهای ارزشمند زندگی، جانم اولین چیزی باشد، که از من می‌گیری. نکند قبل از این که جانم را بگیری، انصافم، شرفم، عدالتم، صداقتم، شفقتم، تواضعم، راستگویی و ادبم، عشق¬ورزی به انسان‌ها و دیگر مکرمت‌های اخلاقی‌ام گرفته شده باشد و تفاله‌ای شده باشم که تو جانم را می‌گیری.
این یکی از تکان دهنده‌ترین جملاتی است که در فرهنگ بشری گفته شده است. یعنی کریمه‌های وجود من زیاد است اما جان من اولین کریمه‌ای باشد که از من می‌گیری.
جان انسان را بگیرند، انسانیتِ آدم محفوظ است اما وقتی مکارم اخلاقی انسان را بگیرند، جسدی بدون هویت و شخصیت خواهد بود که مرداری بیش نیست!
آری! جانم را بستان! پیش از آنکه انسانیت‌اَم از دست برود.