«کثرت» یا «کیفیت»؟ مسئله این است!

«الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» (الملک/2)
«آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‏کنید».

توضیح قطره ای:
خداوند سبحان در آیة شریفة بالا، معیار آزمون انسان‌ها را در «نیکوترین عمل» قرار داده است.
وقتی می‌‌فرماید: «أَحْسَنُ عَمَلًا» (نه «اکثر عملاً») به «کیفیت» عمل اشاره کرده است نه «کمیت».
خدای سبحان از ما «عمل» می‌خواهد؛ ولی نگاهش عمل «بهتر» است نه صرفاً‌ بیشتر!
در هر چیزی این قاعده مطرح است؛ مثلاً یک نفر دو دقیقه حرف می زند که بعد ده ساعت می شود آن را شرح داد، و دیگری ده ساعت حرف می‌زند که دو دقیقه نمی شود از آن خلاصه گرفت!
این فرق میان کیفیّت و کمّیت است.
امام حسن عسکری علیه السّلام در این‌باره می‌فرماید:
«لَیسَتِ العِبادَةُ کَثرَةَ الصیّامِ وَ الصَّلوةِ وَ انَّما العِبادَةُ کَثرَةُ التَّفَکُّر فی أمر اللهِ» (تحف‌العقول، ص448)
«عبادت‌کردن به زیادیِ روزه و نماز نیست؛ بلکه (حقیقت) عبادت، زیاد در کار خدا اندیشیدن است».