عمل گرایی در دین
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
« لا تَکُن مِمَّن یَرجُو الآخِرَةَ بغَیرِ العَمَلِ» (نهج البلاغه  حکمت150 )
« از کسانی نباش که بدون عمل امید به سعادت اخروی دارد»

توضیح قطره ای:
انسان برای رسیدن به متاع حقیر دنیا بدون تلاش و سعی و کوشش هرگز به مقصود نمی رسد، پس چگونه برای رسیدن به نعمت های پر ارزش الهی در آخرت بدون تلاش و کوشش می رسد.
خدای سبحان در آیاتی بر عمل گرایی بر دین تاکید دارد:
«وَأَن لَّیْسَ لِلْإِنسَانِ إِلَّا مَا سَعَى» (نجم/39) «و این که براى انسان بهره‏اى جز (حاصل) سعى و کوشش او نیست»
«وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى» (نجم/40) «و اینکه تلاش او بزودى دیده مى ‏شود»
وسیله نجات انسان تنها عمل صالح است. و این پاسخی است برای آنهایی که تصور می کنند تنها با ذکر شهادتین و اظهار اسلام و به جا آوردن نماز و روزه و خواندن بعضی ادعیه و توسلات و یا حتی تنها با شرکت در یک مجلس عزاداری، اهل نجات خواهند شد، هر چند زندگی آنها سراسر آلودة به گناه و معصیت باشد.