دنیا برای آخرت

امیرالمومنین على علیه السلام:
« الدُّنْیَا خُلِقَتْ لِغَیْرِهَا وَ لَمْ تُخْلَقْ لِنَفْسِهَا» (نهج البلاغه حکمت463)
« دنیا براى رسیدن به آخرت آفریده شد، نه براى رسیدن به خود »

توضیح قطره ای:

اگر دنیا را برای دنیا بخواهیم، دنیای مذموم و نکوهیده است و اگر دنیا را ابزاری برای رسیدن به آخرت و مزرعه ای برای کِشت بذر نیکی ها و معارف بدانیم، ممدوح است و سرای نمونه.
امام علیه السلام در مذمت صفت دنیا می فرماید: «وَمَنْ أَبْصَرَ بِهَا بَصَّرَتْهُ، وَمَنْ أَبْصَرَ إلَیْهَا أَعْمَتْهُ» (خطبة82) «کسی که دنیا را وسیله بصیرت قرار دهد او را بینا می سازد و کسی به آن به عنوان هدف نگاه کند کوردلش می کند».
اگر به دنیا از نظر جنبه های مادی آن نگاه شود مرکز تزاحم و تعارض و انواع زشتی هاست و اگر به جنبه های معنوی که به وسیلة دنیا می توان به آن ها دست یافت نگاه شود هیچ گونه تعارض و تزاحمی نیست و همة انسان ها با هم در مسیر روشنی می توانند به سوی زندگی سعادت مندانه و جاویدان و پر افتخار دنیای آخرت حرکت نمایند.
در خطبة دیگری می فرماید: « فَفِیهَا اخْتُبِرْتُمْ، ولِغِیْرِهَا خُلِقْتُمْ» (خطبه203) «شما در دنیا آزمایش می شوید و برای غیر آن آفریده شده اید».
-  دنیا وسیله است نه هدف
-  هدف از آفرینش این جهان، تکامل و آمادگی برای زیستن در جهان آخرت است.
-