عزاى پیامبر (ص) بى ‏تابى ‏ها

امیرالمؤمنین على علیه السلام:
«إِنَّ الصَّبْرَ لَجَمِیلٌ إِلَّا عَنْکَ-  وَ إِنَّ الْجَزَعَ لَقَبِیحٌ إِلَّا عَلَیْکَ-  وَ إِنَّ الْمُصَابَ بِکَ لَجَلِیلٌ وَ إِنَّهُ قَبْلَکَ وَ بَعْدَکَ لَجَلَلٌ » (نهج البلاغه حکمت 292 )
« صبر و شکیبایی زیباست ولی نه در غم از دست دادنت، جزع و بی تابی زشت است اما نه در انده مرگ تو، مصیبت وفات تو بسیار سنگین است و هر مصیبتی پیش از تو و بعد از تو در برابر آن گوچک و حقیر است.»

توضیح قطره ای:
امام علیه السلام، این سخن حکیمانه را هنگامی که می خواست رسول خدا را به خاک بسپارد در کنار قبر آن حضرت بیان کردند.
مفهوم کلام حضرت چنین است که زیبایی صبر و شکیبایی نیز در بعضی از موارد استثنایی دارد و همچنین جزع و بی تابی. آن جا که برای موارد شخصی و فردی باشد صبر، زیباست و بی تابی، زشت. اما آن جا که برای اهداف مهم اجتماعی باشد ( مثل مصیبت شهادت حضرت فاطمه، و مصایب کربلا و عاشورا و ....) نه صبر زیباست و نه جزع زشت، زیرا اهمیت مقام والای پیامیر و شهدای کربلا و مانند آن را نشان  می دهد.
از حضرت در کلام دیگری نقل شده که به هنگام غسل و دفن پیغمبر بیان فرمودند که می تواند شاهدی باشد بر آنچه در این حکمت آمده، می فرماید: «بِأَبِی أَنْتَ وأُمِّی یَا رَسُولَ اللهِ، لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَالْإِنْبَاءِ وأَخْبَارِ السَّماءِ، ...، وَلَوْ لاَ أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ، وَنَهَیْتَ عَنِ الْجَزَعِ، لَأَنْفَدْنَا عَلَیْکَ مَاءَ الشُّؤُونِ» (خطبه235) «پدر و مادرت فدایت با ای رسول خدا، با مرگ تو چیزی قطع شد که با مرگ دیگری قطع نگشت و آن نبوّت و پیام آوردن (از سوی خداوند) و اخبار آسمان بود .... اگر تو ما را به صبر و شکیبایی امر نفرموده بودی و ا زجزع و بی تابی نهی نمی کردی، آن قدر بر تو گریه می کردیم که اشک¬هایمان تمام شود».
این سخن امام علیه السلام تأییدی است بر آنچه در متن حکمت گذشت و آن این که مصیبت فقدان پیغمبر اکرم (ص) و رحلت او از دار دنیا  مصیبتی بی نظیر بود . همة مصایب در برابر آن کوچک شمرده می شد.
وجود پیامبر موجب خیر و برکت عظیم و هدایت امت و پیوند به عالم وحی و اخبار آسمان بود؛ ولی با موت آن حضرت ارتباط با عالم وحی برای ابد از میان رفت و این مصیبتی بسیار بزرگ بود.
اضافه بر این با رحلت پیامبر اکرم منافقان به حرکت در آمدند و کینه های نهفته آشکار شد و خلافت از مسیر آن منحرف و مصائب برای اهل بیت پیامبر، آغاز گشت و روز به روز افزایش یافت.
-