نديدم آينه‌اي چون لباس‌خاكي‌ها/ همان قبيله كه بودند غرقِ ‌پاكي‌ها

به عشق زنده شدن، «عند ربِّهم» بودن/ شده ست حاصل آن‌ها ز سينه چاكي‌ها

دليل غربتشان، اهلِ خاك بودنِ ماست/ نه بي ‌مزار‌ شدن‌ها، نه بي پلاكي‌ها

به آسمان كه رسيدند رو به ما گفتند:/ زمين چقدر حقير است، آي خاكي‌ها

ياران عاشقانه رفتند اما هنوز لاله هاي سرخ دشت هاي اين خاك به يمن آنان به پا ايستاده اند
_____________________________________

سلام

خوبي

به اميد ظهور

شهدا را ياد كنيم حتي با ذكر يك صلوات [گل]