عیب های  پنهان
امیرالمؤمنین على علیه السلام:
« عَیْبُکَ مَسْتُورٌ مَا أَسْعَدَکَ جَدُّکَ » (نهج البلاغه حکمت 51 )
« عیب تو تا آن گاه که روزگار با تو هماهنگ باشد، پنهان است »

توضیح قطره ای:
امام علیه السلام در این سخن حکمت آمیز به نکتة مهمی اشاره کرده می فرماید: «عیب تو (از چشم ها) پنهان است تا وقتی که دنیا به تو اقبال دارد» ( همین که دنیا به تو پشت کند عیوب تو آشکار می شود).
امام علیه السلام در این عبارت کوتاه به چند نکته اشاره فرموده است:
1-    هنگامی که دنیا به کسی روی آورد تمام عیب های او را به فراموشی می سپارند، بلکه عیب را خوبی معرفی می کند و به عکس، هنگامی که دنیا به کسی پشت کند صفات برجسته او را نادیده می گیرند، بلکه همه خوبی های او را عیب می شمارند. و این اشتباه بزرگی است که بسیاری از مردم گرفتار آن هستند.
2-    انسان به حرف های مردم گوش نکند و تلاش کند که عیب های خود را از چشم آنها پنهان نماید و نیز محاسن و صفات خوب خود را در نظر مردم کم ارزش نشمارد.
3-    از زوال نعمت ها نگران نشود شاید خداوند می خواهد بدین وسیله عیب های او را روشن سازد تا برای برطرف کردن آن تلاش کند که این خود نعمتی از جانب پروردگار محسوب می شود.
4-    وقتی دنیا به انسان روی می آورد مغرور نشود و خود را مبرا از عیب ها نداند، زیرا مردم عیب های او را نادیده می گیرند و ای بسا از وی چنان تمجید کنند که سبب غرور او گردد.
امام علیه السلام فرمود: «إِذَا أَقْبَلَتِ الدُّنْیَا عَلَى أَحَدٍ أَعَارَتْهُ مَحَاسِنَ غَیْرِهِ وَ إِذَا أَدْبَرَتْ عَنْهُ سَلَبَتْهُ مَحَاسِنَ نَفْسِهِ» (حکمت9) « هنگامی که دنیا به کسى روى آورد، نیکى‏هاى دیگران را به او عاریت دهد، و هنگامی که از او روى برگرداند خوبى‏هاى خودش را نیز از او می گیرد».

asereshteh@