اطمینان به وعده‌های خداوند

امیرالمؤمنین على علیه‌السلام:

 « لَا یَصْدُقُ إِیمَانُ عَبْدٍ،  حَتَّى یَکُونَ بِمَا فِی یَدِ اللَّهِ،  أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِی یَدِهِ » (نهج‌البلاغه ح310)

 «هیچکس در ادعاى ایمان، صادق نیست مگر اینکه به آنچه نزد خداست (از پاداشهاى مادى و معنوى) مطمئن تر باشد نسبت به آنچه نزد خودش است»

توضیح قطره‌ای:

امام علیه‌السلام در این سخن، اشاره دارد به اینکه خدا از یک طرف رزق بندگان خود را تضمین کرده و از سوى دیگر وعده داده است که با انفاق، انسان چیزى را از دست نمى‌دهد، بلکه خدا پاداشى بیشتر در جنبه‌هاى مادى و معنوى به او مى‌بخشد.

«الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ وَیَأْمُرُکُم بِالْفَحْشَاء وَاللّهُ یَعِدُکُم مَّغْفِرَةً مِّنْهُ وَفَضْلاً وَاللّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ» (بقره268)

«شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى‏دهد؛ و به فحشا (و زشتیها) امر مى‏کند؛ ولى خداوند وعده «آمرزش» و «فزونى» به شما مى‏دهد؛ و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست. (به همین دلیل، به وعده‏هاى خود، وفا مى‏کند.)»

منظور از «بِما فِی یَدِ اللهِ» ثواب‌هایى است که خدا براى کار خیر تعیین کرده و جمله «لا یَصْدُقُ إیمانُ عَبْدٍ» اشاره به این است که تا انسان، ایمان به روز جزا و پاداش هاى الهى در آن روز نداشته باشد مؤمن واقعى نیست.

پیامبر اکرم صلی‌الله علیه وآله در حدیثی مى‌فرماید:

«... وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ یَکُونَ أَغْنَى النَّاسِ فَلْیَکُنْ بِمَا عِنْدَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ أَوْثَقَ مِنْهُ بِمَا فِی یَدِهِ» (من لایحضره الفقیه ج2 ص400 ح5858)

«... و کسى که دوست دارد غنى ترین مردم باشد، به آنچه نزد خداى متعال است مطمئن تر باشد نسبت به آنچه در دست خودش است»